سمفونی شماره 40 موتسارت

توضیحات :

موتزارت سمفونی شماره 40 خود را در G minor، KV، نوشت. 550، در سال 1788. گاهی اوقات به عنوان "سمفونی بزرگ G minor" نامگذاری شده است تا آن را از "سمفونی کوچک G minor"، شماره 25. آن دو، تنها سمفونی کلیدی هستند که ماتزاری نوشت. سمفونی 40th در تاریخ 25 ژوئیه 1788 تکمیل شد. این ترکیب دوره ی فوق العاده تولیدی را فقط چند هفته در سال 1788 اشغال کرد، در طول آن نیز سمفون های 39 و 41 (به ترتیب 26 ژوئن و 10 آگوست) را تکمیل کردند. سمفونی (برای نسخه اصلاح شده) برای فلوت، 2 oboes، 2 کلارینت، 2 باسون، 2 شاخ و رشته است. مهمتر از همه، ترومپت و تامپانی است.
این اثر در چهار جنبش، در حالت معمول (حرکت سریع، حرکت آهسته، منونه، حرکت سریع) برای یک سمفونی سبک کلاسیک است:
1. Molto allegro، 2/2
2. Andante، 6/8
3. Menuetto. Allegretto - سه گانه، 3/4
4. آخرالزمان Allegro assai، 2/2.
هر حرکتی، اما سوم، در شکل سوناتا است. منونه و سه نفر در شکل سه بعدی هستند. این کار تفسیرهای مختلفی را از منتقدان مطرح کرده است. رابرت شومان آن را به عنوان داشتن "سبکی Grecean و فضل" در نظر گرفته است. دونالد فرانسیس تووی در آن شخصیت اپرا بوف را دید. با این حال، تقریبا قطعا، امروزه شایع ترین ادراک این است که سمفونی در لحن و شدت احساسی غم انگیز است؛ برای مثال، چارلز رزن (در سبک کلاسیک) سمفونی را "کار اشتیاق، خشونت و غم" نامیده است.
اگر چه تفاسیر متفاوت است، سمفونی بدون شک یکی از آثار بسیار تحسین شده موتزارت است و اغلب انجام و ثبت شده است. لودویگ ون بتهوون این سمفونی را خوب می دانست، 29 مورد از نمره را در یکی از طرح هایش کپی می کرد. تصور می شود که موضوع باز شدن آخرین جنبش ممکن است الهام بخش بتهوون در ترتیب حرکت سوم سمفونی پنجم خود باشد.