مهدی سهیلی - خدایا بنده ای درد آشنایم.......

خدایا ، بنده ای درد آشنایم
بسر افتاده ای بی دست وپایم
ز غمها سینه ام دریاست،دریا
گواهم گریه های هایهایم
به در گاه تو می نالم به زاری
مرا بگذار با این ناله هایم
مرا در آتش عشقت بسوزان
مکن زین شعله ی سرکش رهایم
از این آتش، دلم را شعله ورکن
بسوزان، سوز دل را بیشترکن
به آه در گلو بشکسته، سوگند
بسوز سینه های خسته سوگند
به غم پرورده ی محنت نصیبی

که در خون جگر بنشسته،سوگند
به اشک مادری کز داغ فرزندـــ
فرو ریزد برخ پیوسته سوگند
به بیماری که در هنگامه ی مرگ ـــ
برآید ناله اش آهسته ، سوگند
به آن برگشته ایام نگون بخت