شگفت انگیز ترین نقاط شهر ونکوور در کانادا

توضیحات :

شهر ونکوور در کانادا ، ونکوور (به انگلیسی: Vancouver) یک شهر ساحلی و بندرگاهی مهم در کانادا است که در منطقه لوئر مین‌لند در استان بریتیش کلمبیا قرار دارد. براساس آخرین سرشماری‌های معتبر توسط اداره آمار کانادا در سال ۲۰۱۶، جمعیت ونکوور، پرجمعیت‌ترین شهر استان بریتیش کلمبیا، از ۶۰۳٬۵۰۲ نفر در سال ۲۰۱۱ به ۶۳۱٬۴۸۶ نفر در سال ۲۰۱۶ رسیده‌است. ونکوور بزرگ در سال ۲۰۱۶ دارای جمعیت ۲٬۴۶۳٬۴۳۱ نفر بوده‌است، که این رقم آن را به سومین کلانشهر کشور کانادا تبدیل می‌کند. بر اساس آخرین آمارهای اداره آمار کانادا در سال ۲۰۱۱، در هر کیلومتر مربع ۵٬۴۰۰ نفر در ونکوور زندگی می‌کنند[۱][۲] که بیشترین تراکم جمعیت در کشور کانادا و چهارمین در آمریکای شمالی، بعد از نیویورک سیتی، سانفرانسیسکو[۳] و مکزیکو سیتی به‌شمار می‌رود. این کلان‌شهر یکی از متنوع‌ترین گوناگونی و گستردگیِ زبانی و نژادی در کانادا را دارا است. براساس منابع دولت کانادا، ۵۲٪ از جمعیت ونکوور دارای زبان مادری به جز انگلیسی هستند.[۴][۵] ونکوور در رده شهرهای بتاگلوبال دسته‌بندی می‌شود.

ونکوور همواره به عنوان یکی از پنج شهر برتر دنیا از لحاظ کیفیت و قابلیت زندگی انتخاب شده‌است[۶][۷] و مجله اکونومیست برای پنج سال متوالی ونکوور را در در صدرِ فهرستِ زیست پذیرترین شهرهای دنیا از لحاظ کیفیت زندگی،[۸] بهترین شهر دنیا برای سکونت انتخاب کرد.[۹] شهر ونکوور همواره میزبان رویدادها و همایش‌های بین‌المللیِ زیادی بوده‌است؛ از جمله بازی‌های اتحادیه کشورهای مشترک‌المنافع در سال ۱۹۵۴، اولین کنفرانس سازمان ملل متحد با تمرکز بر توافق‌های بشری، اکسپو ۸۶، بازی‌های جهانی پلیس و آتش‌نشانی در سال‌های ۱۹۸۹ و ۲۰۰۹ و بازی‌های المپیک و پارالمپیک زمستانی ۲۰۱۰ که در ونکوور و ویستلر برگزار شد.[۱۰] در سال ۲۰۱۴، همایش تد بعد از سی سال، ونکوور را به عنوان مقرِ اصلی خود انتخاب کرد. چندین بازی از جام جهانی فوتبال زنان در سال ۲۰۱۵ در ونکوور، و فینال آن مسابقات در استادیوم بی‌سی پلیس برگزار شد.[۱۱]

سکونتگاه اصلیِ این شهر به نام گستاون برای اولین بار بر روی محل جنگل‌هایی رشد کرد که در غرب مستملکاتِ چوب‌بُری"هیستینگ میل" و "سَمویل" بعد از قطع درختان بنا شده بود؛ جایی که یک میخانه موقتی روی یک تخته چوب، بین دو کُندهٔ درخت بنا شده بود. مالک این زمین‌ها، گَسی جک (جکِ گازدار) در یکم ژوئیه ۱۸۶۷، کارگران را برای ساختِ این میخانه متقاعد کرده و گمارده بود. بعد از این سرمایه‌گذاری بود که که مغازه‌ها و چندین هتل در آن منطقه و در راستای اسکله در جهت غرب به سرعت پدیدار شدند. گستاون به‌طور رسمی به عنوان یک منطقه روستاییِ با اسم رسمی گرنویل، بی آی("B.I" اشاره به شاخاب بورارد) ثبت شد. به عنوان بخشی از زمین و بر اساسِ توافقی سیاسی، این منطقهٔ روستایی به منشعب کنندهٔ اصلیِ راه‌آهن کانادا پسیفیک(CPR) تبدیل گشت و نام ونکوور برای آن انتخاب شد و بعد از مدتی در سال ۱۸۸۶ به عنوان شهر به رسمیت شناخته شد. تا سال ۱۸۸۷، راه‌آهن بین قاره‌ایِ کانادا پسفیک در راستای غربِ شهر گسترش پیدا کرد تا از مزیتِ بندرگاهِ طبیعیِ بزرگِ آن در ساحلِ اقیانوس آرام استفاده کند. همین گسترش، پس از مدت کوتاهی آن را به یک راه ارتباطی حیاتی در یک مسیر تجاری بین شرق آسیا و شرق کانادا و اروپا تبدیل کرد[۱۲][۱۳] بندرگاه ونکوور بزرگ سومین بندرگاه بزرگ قاره آمریکا براساس وزن بار مبادله‌ای بر حسب تُن (اخیراً جایگزین نیویورک سیتی در این فهرست شده‌است)، ۲۷ام در جهان،[۱۴] بزرگترین در کانادا و از لحاظ نوع کالای مبادله‌ای متنوع‌ترین در آمریکای شمالی است.[۱۵] در حالی که جنگلداری بزرگترین صنعت ونکوور محسوب می‌شود، این شهر به یک مرکزِ شهری خاص، محصور در طبیعتی منحصر بفرد مشهور شده‌است که صنعت توریسم در این شهر را به دومین صنعتِ اصلی تبدیل کرده‌است.[۱۶] استودیوهای اصلی فیلم‌سازی در ونکوور و حومه ونکوور بزرگ(برنابی) این کلان‌شهر را به یکی از بزرگترین مراکز تولید فیلم و سریال تلویزیونی در آمریکای شمالی تبدیل کرده‌است،[۱۷][۱۸] و به این شهر لقبِ «هالیوودِ شمال» داده‌اند.