فرهنگ شریف-طفیل هستی عشق اند آدمی و پری

استاد فرهنگ شریف
استاد فرهنگ شریف، نوازنده سرشناس تار، در سال ۱۳۱۰ در آمل به دنیا آمد. تار را از استادان عبدالحسین شهنازی و مرتضی نی‌داوود، تارنوازان بزرگ اواخر دوره قاجار و اوایل پهلوی آموخت، اما شیوه نوازندگی وی به اساتیدش شباهتی ندارد و مخصوص خود اوست. وی از تکنوازان و بداهه‌نوازان سرشناس موسیقی ایرانی شناخته می‌شود.
طفیل هستی عشق اند آدمی و پری
ارادتی بنما تا سعادتی ببری
بکوش خواجه و از عشق بی نصیب مباش
که بنده را نخرد کس به عیب بی هنری
می صبوح و شکرخواب صبحدم تا چند؟
به عذر نیم شبی کوش و ناله ی سحری
تو خود چه لعبتی ای شهسوار شیرین کار
که در برابر چشمی و غایب از نظری
هزار جان گرامی بسوخت زین غیرت
که هر صباح و مسا شمع مجلس دگری
بیا که وضع جهان را چنان که من دیدم
گر امتحان بکنی می خوری و غم نخوری
به بوی زلف و رخت می روند و می آیند
صبا به غالیه سائی و گل به جلوه گری
چو مستعد نظر نیستی وصال مجوی
که جام جم نکند سود وقت بی بصری
دعای گوشه نشینان بلا بگرداند
چرا به گوشه ی چشمی به ما نمی نگری؟
طریق عشق طریقی عجب خطرناک است
نعوذبالله اگر ره به مقصدی نبری
حافظ