ژاکت های الکترونیک تولیدکننده انرژی

شیمیدانها و متخصصان میکروالکترونیک در یک موسسه تحقیقاتی در برلین ژاکتی طراحی کرده اند که می تواند انرژی تولید و ذخیره کند.در این مرکز تحقیقاتی در برلین، دانشمندان طرح اروپایی موسوم به «متفلکسند» می خواهند لباسی طراحی کنند که وقتی می‌پوشید و راه می‌روید، انرژی تولید کند. برای این کار آنها نانو موادهای مختلف را با هم ترکیب کرده‌اند.
این لباس انرژی را از یک منبع بیرونی تامین می‌کند: این انرژی از حرکت پاهای شما موقع راه رفتن تولید می‌شود.
رابرت هاهن، مسئول هماهنگ کننده این طرح و مهندس برق می گوید: «برای اینکار باید به دو نکته مهم توجه کنیم: نیروهای ضعیف و فرکانس پایین. در نتیجه ما سعی کردیم برای مهار و جمع کردن انرژی این دو مسئله را در نظر بگیریم.»
انرژی تولید شده باید ذخیره هم شود. به همین دلیل محققان اروپایی این طرح، باتری‌های بسیار کوچک، قابل شارژ و بادوام لیتیوم-یون ساخته اند که به راحتی می توان آنها را درون پارچه جاسازی کرد.
مسئول هماهنگ کننده این طرح می‌افزاید: « نانو موادها را می بایست درون اجزائی قرار می دادیم که برای الکترود باتری بکار می‌رود. نانو موادها می توانند انرژی با چگالی بسیار بالا تولید کنند. پردازش نانو موادها باید بصورتی انجام شود که ذرات نانوموادها آگلومره یا کلوخه نشود، توجه ما در مرحله بعد چاپ نانو ذرات بر پارچه بود.»
در ساخت این باتریها و ذخیره کننده های انرژی، ترکیب پیچیده ای از نانوالیاف (الیاف با قطر کمتر از یک میکرومتر) و نانو ذرات سرامیکی هم بکار رفته است.
برای اطمینان از اینکه اجزای خواص مورد نیاز برای ایجاد و ذخیره انرژی بصورتی امن و کارآمد باهم ترکیب شده‌اند، نیاز به کنترل کیفیت بود.
فاز نهایی این طرح، جا دادن اجزای میکرو الکترونیک در داخل پارچه است.
مالته ون کرشیوبلوسکی، از مهندسان طرح می گوید: «چالش اصلی انعطاف پذیری و تغییر شکل است. یعنی باید مطمئن شویم که این اجزا الکترونیکی که در پارچه و البسه جا داده می‌شود، قابلیت انعطاف‌پذیری و تاشوندگی داشته باشد. باتری‌های لیتیوم یونی هم که داخل بافت لباس قرار می گیرد باید انعطاف پذیر باشد. بطوریکه تمام سیستم پوشیدنی باشد و قابلیت پارچه حفظ شود.»
محققان در حال حاضر بدنبال این هستند که کاربردهایی برای کل این سیستم پیدا کنند.
رابرت هاهن در این باره می‌گوید: «با این باتری‌ها توانستیم از مواد موجود، استفاده کنیم، به جای اینکه بخواهیم چیزهای کاملا جدید بسازیم. از همه مهمتر، فرایند کوچک سازی است: با ابزاری سرو کار داریم که درآن از باتری‌های با ابعاد بسیار کوچک استفاده شده است. کل این مجموعه می تواند کاربردهای پزشکی یا فناوری‌های مربوط به پزشکی داشته باشد.»
دانشمندان می گویند این فناوری نوین تا پنج سال دیگر راهی بازار می‌شود.