گوش درد در کودکان

یکی از مشکلات شایع در کودکان، گوش‌درد است. این مشکل ممکن است حتی در نوزادان هم رخ دهد. اگر پدر و مادری نتوانند دلیل گریه‌های ناشی از احساس درد در ناحیه گوش فرزندشان را تشخیص دهند و راهی برای درمان آن بیابند، احتمال شدت گرفتن گریه‌ها و بی‌تابی‌ها و مهم‌تر از آن ایجاد خطر برای شنوایی نوزاد زیاد است.
تصویر علائم و درمان گوش‌درد در کودکان
گوش‌درد در کودکان به چند دلیل بروز می‌کند که یکی از آنها علل عفونی است. گفته می‌شود تعداد زیادی از کودکان تا ۳ سالگی به درجاتی از عفونت در ناحیه گوش مبتلا می‌شوند. میکروب‌ها، باکتری‌ها و ویروس‌ها می‌توانند در قسمت گوش میانی با فعالیت خود گوش کودک را دچار عفونت کنند.
برخی مواقع عفونت‌هایی که به مایع پشت پرده گوش سرایت می‌کند، می‌تواند عامل گسترش باکتری شود و به شکل گوش‌درد علامت بیماری را ظاهر سازد. از جمله عفونت‌های مسبب این حالت در کودکان، عفونت‌های حاصل از ای‌کولای و پنوموکوک است. گاهی عفونت‌هایی ظاهرا غیرمرتبط با گوش نیز در قسمتی دیگر از بدن یافت می‌شود که می‌تواند اثراتی بر قسمت میانی گوش بگذارد و مسبب گوش‌درد در کودکان شود؛ عفونت‌های ناشی از سیستم تنفسی از این دست به شمار می‌رود. همچنین سرماخوردگی هم ممکن است اثراتی بر احساس درد، گرفتگی و عفونت در این ناحیه داشته باشد.
در نوزادان و شیرخواران متخصصان بر این باورند که اختلالات مادرزادی همچون مشکلاتی که حین شکل‌گیری شیپوری گوش ممکن است، برای جنین رخ دهد، می‌تواند عامل ایجاد دردهای ناشی از آن در قسمت میانی گوش شود؛ البته آنها تاکید دارند که این مورد کمتر رخ می‌دهد، ولی برای اطمینان از علت ایجاد گوش‌درد معاینه توسط پزشک لازم است تا مشکلات و ناهنجاری‌های شنوایی باعث ایجاد اختلال و مشکل در صحبت کردن کودک در سنین بالاتر نشود.
علائم گوش‌درد
اگرچه برخی کودکان بزرگ‌تر می‌توانند با همان دایره لغات محدود خود احساس درد در ناحیه گوش خود را به والدین نشان دهند، اما در نوزادان هم تشخیص درد گوش با دقت والدین چندان مشکل نیست. از جمله این علائم، گریه‌های گاه‌وبیگاه بخصوص در شب است که اگر با ناآرامی مداوم و حرکت دادن دست به سوی گوش همراه شود، می‌توان احتمال داد کودک از مشکلی در این ناحیه رنج می‌برد و برای معاینه بهتر و دقیق‌تر از سوی پزشک اقدام کرد.
گوش‌دردهای عفونی علامت‌های واضح‌تر دیگری نیز دارد که مشخص‌ترین آنها تب در کودکان است. این نوع از مشکلات در حالت‌های اولیه با اختلال در خواب و اشتها نیز نمود پیدا می‌کند. کودک ممکن است بارها از خواب بیدار شود و شروع به ناآرامی کند یا برای خواب سرش را به دفعات به این سمت و آن سمت متمایل کند، رغبتی به خوردن شیر نشان ندهد یا اگر بزرگ‌تر است حرکت دادن فک برای جویدن غذا باعث احساس ناراحتی و درد در قسمت گوش وی شود و در نتیجه اشتهایی در خوردن نشان ندهد. هرقدر سن کودک کمتر باشد و مشکل شدیدتر، گریه کردن او به عنوان علامت و نشانه وجود مشکل بیشتر است.
در صورتی که عفونت شدید و چرکی باشد نیز احتمال خروج چرک یا ترشحاتی بدبو از گوش وی نیز بیشتر است. البته باید حواستان باشد که برخی عفونت‌ها حتی علامت تب یا درد را نیز با خود ندارد؛ به عنوان مثال خروج ترشح چرکی و ابتلا به اوتیت سروز یکی از همین موارد است، اما به دلیل وجود چرک و مشکلاتی که پرده گوش را درگیر می‌کند، کم شدن میزان شنوایی کودک و حساسیت یا واکنش نشان دادن او به صداها به عنوان علامت بروز مشکل باید مد نظر قرار گیرد.
در اوتیت احتمال پارگی پرده گوش زیاد است با این حال حتی اگر معالجه‌ای صورت نگیرد، محل پارگی معمولا توسط خود بدن ترمیم می‌شود، ولی بخشی از قدرت شنیدن اصوات کم می‌شود و به همین دلیل حتی در این صورت نیز نباید درمان آن را با تصور ترمیم خودبه‌خودبه تاخیر انداخت.