جای به دیده دادمت سروده استاد مرتضی کیوان هاشمی

جای به دیده دادمت سروده استاد مرتضی کیوان هاشمی
جای به دیده دادمت، دیده پر آب می‌کنی
خانه دهم ترا به دل، خانه خراب می کنی
بره ی دل اسیر تو، جوجه ی چشم گیر تو
جوجه به سیخ می کشی، بره کباب می کنی
جان مرا گرفته ای، وعده ی بوسه داده ای
بوسه ی نسیه را چرا؟ نقد حساب می‌کنی
جای نماز چون به ما، میرسی آب می‌کشی
چون به رقیب میرسی، میل شرای می‌کنی
دست رقیب و گردنت، شیوه‌ی دل شکستنت
بعد به بوسه ای مرا، خوب مجاب می‌کنی
وای از آن زمان که من! عزم وصال می‌کنم
داد از آن دمی که تو، قصد عذاب می‌کنی
رنجش دم به ساعتت، سرکشی و اطاعتت
ازچه به آب دیده ات؟ دیده ام آب می‌کنی
جان منی و اگر و من، جان تو ام به دست خود
ساخته ای مرا چرا؟باز خراب می‌کنی
تا که به کیوان برسی منتظرت نشسته ام
منتظرت نشسته ام، از چه شتاب می‌کنی؟!