مستند The Last Lions 2011 - آخرين شيرها

خانوادگی - مستند

مستندی درمورد زندگی شیرهای افریقایی که زندگی روزمره و فداکاری های این جانواران کم‎یاب برای فرزندانشان را نشان می دهد...

ستارگان: Jeremy Irons

کارگردان: Dereck Joubert

برنده جايزه بهترين فيلم از جوايز جکسون وايلد
برنده جايزه بهترين تدوين از جوايز جکسون وايلد
برنده جايزه بهترين تدوين از جشنواره فيلم هاي مستند ميسولا

«آخرین شیرها» فیلمی مستند و محصول سال 2011 است. این فیلم توسط درک ژوبرت کارگردانی شده و از محصولات شبکه نشنال ژئوگرافیک به شمار می رود. جرمی آیرونز در این فیلم به عنوان راوی ایفای نقش کرده و همچنین یکی از سرمایه گذاران اصلی فیلم بوده است. «آخرین شیرها» در جشنواره پالم اسپرینگز به نمایش درآمد و سپس از تاریخ 18 فوریه 2011 در سینماها اکران شد.

راوی:
جرمی آیرونز
عوامل:
فیلمبرداری: درک ژوبرت
تدوین: سوزان اسکات
موسیقی: الکس ورمان

واکنش منتقدها:
فیلم در سایت راتن تومیتوز امتیاز 87% را بر اساس 38 ریویو بدست آورده که معادل نمره 7/3 از 10 است. در سایت متاکریتیک فیلم نمره 69 از 100 را بر اساس نظر 20 منتقد به دست آورده که نشانگر «نقدهای به طور کلی مثبت» است.


یادداشتی بر فیلم «آخرین شیرها»
درک ژوبرت که سالهای سال وقتش را روی مطالعه حیات وحش افریقا گذاشته حالا و در جدیدترین مستندش بار دیگر به سراغ طبیعت خاص بوتسوانا رفته است. او بار دیگر کیفیت زیبای تصویربرداری اش را تکرار کرده و از زندگی سوژه هایش تصاویری ضبط کرده که در عین زیبایی اضطراب آور و درگیر کننده هستند. فیلم را باید جزو آثار ژانر «زنده ماندن» در نظر گرفت و از نظر شدت تاثیرگذاری داستان آنرا در ردیف آثاری مثل «127 ساعت» و «مسیر بازگشت» قرار داد. تجربیات درک ژوبرت در مطالعه جانوران و فیلمبرداری از آنان به حدی گسترده و عمیق است که شخصیت پردازی فیلم از بسیاری آثار داستانی هم جزئیات بیشتری دارد.
همانگونه که از عنوان فیلم مشخص است داستان حول زندگی شیرهایی می گذرد که در سالیان اخیر تعدادشان به شدت کاهش یافته است. این کاهش به حدی چشم گیر بوده که تنها در طول 50 سال تعداد آنها از 450 هزار به 20 هزار رسیده است. اطلاعاتی که درمورد کاهش تعداد این حیوانات داده می شود بخش های محدودی از فیلم را تشکیل می دهند و بقیه فیلم روی زندگی خانواده ای از شیرها تمرکز می کند. مجموعه ای از حوادث غیرمنتظره و مخرب، یک شیر ماده و فرزندانش را مجبور می کند تا به دلتای دورافتاده دوبا مهاجرت کنند، جایی که آنها باید با حضور کروکودیل ها و بوفالوها کنار بیایند. فیلم سعی می کند بیننده را آرام آرام با زندگی روزمره این خانواده آشنا کند، به همین خاطر پس از گذشت دقایق ابتدایی فیلم قدرت احساسی آن بسیار زیاد می شود و ممکن است تماشای فیلم برای برخی بینندگان سخت شود. ما بازیگوشی این گربه سانان بزرگ را می بینیم که در لحظاتی شبیه به گربه های خانگی خودشان را کش می آورند و بازی می کنند و همزمان مواجهه آنها با خطرات بی شمار را هم تماشا می کنیم. دوربین درک ژوبرت تمام جزئیات و حرکات کوچک این جانوارن را ضبط کرده و به همین خاطر بیننده می تواند به راحتی با الگوهای رفتاری این جانوران ارتباط برقرار کند. ژوبرت و همسرش حدود 7 سال را در این منطقه گذرانده اند و در این فاصله توانسته اند تصاویری ضبط کنند که قرارگیری‎شان کنار هم قدرت بسیار زیادی به آنها می دهد.
ژوبرت (کارگردان) اجازه داده تا تصاویر خودشان مستقیما با بیننده حرف بزنند و به همین دلیل نقش خودش را به حداقل رسانده است. جرمی آیرونز که نقش راوی فیلم را برعهده دارد بیننده را برای هر خطر و لحظه مهمی آماده می کند اما همزمان سعی می کند هرگز جریان عادی تصاویر فیلم را مختل نکند. فیلم به جای اینکه لحظات معمولی زندگی این شیرها را نشان دهد روی درام شخصیت محوری تمرکز می کند که در تصاویر جریان دارد و به همین خاطر کاملا از کلیشه ای بودن فاصله گرفته است. ممکن است همه به دیدن صحنه عبور چند شیر از یک رودخانه علاقه نداشته باشند اما تلاش های یک مادر برای نجات فرزندانش می تواند هر بیننده ای را درگیر خود کند.
نویسنده: شری لیندن
منبع: www.hollywoodreporter.com

واکنش های مخاطبان در شبکه های اجتماعی:
امتیاز بینندگان در سایت راتن تومیتوز = 88%
نظر مثبت:
یک مستند بسیار تاثیرگذار با تصاویر دیدنی که امکان نداره از دیدنش پشیمون بشید. فیلم زندگی شیرها رو با جزئیات فوق العاده ای نمایش میده و باعث میشه بیننده بتونه انگیزه های این جانوران رو درک کنه.
نظر منفی:
تصاویر فیلم بسیار زیبا هستند اما داستانش خیلی غم انگیز هست و بیننده رو کاملا ناراحت میکنه اگر راوی فیلم اینقدر سعی نمی کرد بیننده رو به گریه بندازه با فیلم قوی تری روبرو می شدیم.


جزئیات:
• درک ژوبرت (کارگردان) قبلا مستند «چشم پلنگ» (2006) را ساخته است.